سال 90 هم دارد به پایان میرسد و کم کم که نه چند روز دیگر بهار از راه میرسد سالی نو اغاز میشود و مردم هم که بعد از یک سال تلاش کوشش به مسافرت و عید دیدنی ووو می روند اما لختی درنگ بر اعمال انجام داده در این سال کاری هم به کسی نداریم بیایم یک روز نیم روز چند ساعت یک ساعت لحظه ای بلاخر زمانی را قرار بدهیم برای مرور این یک سال که چه کرده ایم اول که به فرموده ای رهبر عزیز تر از جان امسال سال جهاد اقتصادی بود ایا به اندازه خودمان در این امر مهم توانستیم موجبات رضایت پروردگار را فراهم اوریم برای خود مان خانواده مان بعد بیا در سطح جامعه و دوم مدیران و مسولین چطور انها چه کردنند همگی میدانند این ضرب المثل را که هر که بامش بیش برفش بیش صدر صد کوتاهی منی که یک فرد عادی هستم تا یک مسول نزد پروردگار به یک انداز حساب کتاب ندارد کوتاهی من در حد خودم بوده نهایتا خانواده ولی ان مسول خدای نکرده اگر کوتاهی کرده باشد بازم در همین حد است یا لطمعه ای ان به جامعه می خورد یادم در دوران دفاع مقدس زمانی که کسی را برای مسولیتی انتخاب می کردن انقدر خلوص بود که بی ریا می گفت فلانی از من لایق تر است و زمانی هم که تکلیف میشد دیگر بر دوش میگرفت و او را اگر روزی مثلا چند ساعت در حال استراحت یا کارهای دیگه میدیدی دیگر محال بود همان روش را ببینی شب و روز میشد برای رضای خدا در خدمت رزمندگان جبهه کار و کاراین یک حساب کتاب دومین مطلب اینکه ایا در نقطه ای از شهر هایمان است که نام یک شهید نباشد در کمتر جایی شاید باشد که نام شهید نباشد ایا در سال 90 وقت گذاشتی برای رسیدگی به خانوداه این عزیزان یا حدعقلش دورادور سراغی بگیری که پدر و مادران شهدای محله ات کاری مشگلی وونداشته باشند البته بی سر صدا و گمنام نه بهر استفاده تبلیغاتی که خدا خیرش بدهد بنیاد شهید را که انقدر گفتیم خسته شدیم نمی دانم شایدم ما اطلاع نداریم ولی اینو خوب میدانم که این رسم رفاقت نیست مادر شهید درخشانی امسال از میان ما رفت شنیدیم شهرداری بلافاصله محل سکونت این مادر را جمع اوری کرده افرین به شهر داری اگر این خبر درست باشد که وای بر فردایمان همین که همگی ما میدانیم این امنیت و ارامش امروز را مرهون خون های هم کلاسی های دیرزمان است و اینکه اصلی ترین مطلب چقدر به خدا نزدیک شدیم چقدر در راه رضای خدا قدم بر داشتیم چقدر با هواهای نفسانی که همگی گرفتار ان هستیم مبارزه کردیم چقدر توانستیم لذت عبادت را بچشیم در این سال ایا توانستیم باری از روی دوش برادر مان برداریم برادر تنی می گم ایا تونستیم گذشت صبر چشم پوشی کردن از خیلی بدیها در یک کلام توانستیم طوری زندگی کنیم که به کسی بگیم مثل ما زندگی کن ایا توانستیم در مسابقه ای بخور بخور ی که متاسفانه باب شده که برای فقر هم باید طبقه بندی بشویم که زیر فلان قدر درامد یعنی هیچ ایا توانستیم ساده زیستن ساده بودن ر ا در جامعه رواج بدهیم در حد توان خودمان ایا برای خانواده خود وقت گذاشتیم تا به فرزندان در حال رشد مان امیزهای دینی که از واجبات بگیر تا مستحبات را خیلی به صورت یک ضرورت یاد بدهیم یا با افکار سطحی نگری و روشن فکرانه حتی مانع شدیم از یاد گیری این امیزها توسط خودشان ایا در شب جمعه ها در منزل حد عقل هر چند هفته یک بار دعای کمیل خواندیم زیارت عاشورا را خواندیم ذکر ایام روزهای هفته را ایا بر دیوار منزل تابلو کردیم تا در جلوی دید مان باشد ایا به فرزندانمان یاد داه ایم که دلیلی ندارد چون فلانی ماهواره دارد حتی اگر شخص خواصی باشد ما هم باید داشته باشیم و توانستیم برای سوالهایش جواب های که در قران امده که بهترین دلیل ها با منطق و مستند است برایش بازگو کنیم که کار بد بد است گناه گناه است حرام خدا حرام است برای همه هلال خدا هم هلال است ایا توانستیم شخصیت هایی همچو ایت الله بهجت ره را بشناسیم و به فرزندانمان با هر روشی که بهتر است بشناسانیم و کتاب و نوشته ای این عزیزان بزرگ را برای انها جا بیندازیم چقدر موفق بوده ایم که یاد بدهیم حق ناس یعنی چه حتی در صف نانوایی یواشکی جلو رفتن را زرنگی نمی گویند این خراب کردن حق مردم است وووووو بخواهیم به این ها فکر کنیم هر مطلب را یک دقیقه وقت بگذاریم و خود سازی معنویی را همیشه در خود داشته باشیم به نظر شما چه میشود جامعه ایا این بیداری اسلامی که به لطف خدا و برکت خونهای شهدا و الگو قرار دادن جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته احتیاج به نظم و نظام نو ندارد پس این هم بر گردن ماست که علوم انسانی بومی اسلامی کاملی را ارئه دهیم که اسلام کاملترین دین است برای بشریت /شادی ارواح طیبه شهدا امام شهدا صلوات /علی اژیر