امروز که دارم این متن را می نویسم از اعماق وجودم خدا را شاکرم که لیاقتی داد که در هوای نفس بکشم که خمینی یارانش هم در ان زمان بودند . خداوندا تو خود میدانی که هر چه داریم و هر انچه را در اینده به امید خودت بدست خواهیم اورده از برکت مجاهدت و جان فشانی و ایثار مردان مردی که حتی لحظه حاضر نشدن دست از ارمان های خود بر دارند و چه عاشقانه سرود وصل و رسیدن به تو را در بلندای ایران اسلامی سر دادند و بسوی تو پرواز کردنند . بار خدایا انها چه کسانی بودن که کوی سبقت را در مجاهدت در راه تو از همه بردند مگر انها چه دیده بودند که ما نتوانستیم ببینیم .میدانم انها انقدر از تعلقات دنیا خود را رها کرده بودند که سبک بال و اماده پرواز ولی من همپنان در سنگین کردن بار خود مشغول . خداوندا چه دوستان خوبی که مانند کوه استوار محکم بودن در کنارشان ضمانت سلامت روان و بودن در کنارشان حق و دعا در حقشان واجب و فراموشی انها محال این نشانها کدام بندگان است ایا به جز اصحاب عاشورایی سیدالشهدا ع سراغ دارید .سید مرتضی اوینی .شاگرد مکتب انقلاب .روزگاری که اوایل کار بود حتی در بعضی جمع های حاضر که میرفتیم مورد تمسخر هم قرار میگرفتیم اما ایمان به خدا هم در بیان هم در عمل نگذاشت مدت زمانی بگذرد و دیگر کسی صدای سید را بشنود یاد ان حالات روحانی نیافتد .اصلا سبکی نو و تازه در رسانه بوجود اورد همیشه باوضو بودن مخصوصا در هنگام کار یا اماده کردن ما کجا باید این درس ها را یاد بگیریم و به نسل بعد از خود هم با همان حال و هوا منتقل کنیم البته نه فقط با الغاب دهان پر کن وو ذات جنگ بد است اما چه شد که دفاع ما شد مقدس دو کشور هم مرز مسلمان ان یکی که رزیم عراق باشد برای ریشه کن کردن انقلابی که بعد از هزار چهارصد سال بار دیگر صدای اسلام ناب محمدی ص را بلند کرد به ایران عزیز تر از جان حمله کرد اما غافل از این بود که علم حق هیچگاه بر زمین نمی ماند .و این صحنه این میقات عاشق ان هشت سال طول کشید اما در اوج غربت تنهایی ملتی که با اقتدا به امام خویش با دست خالی قیام کرده و پای عهد و پیمانی که با مقتدای خود بستن ایستادن و با گذشتن از هستی خود این امانت را به دست من و تو سپردن که الان نام های مبارکشان زینت بخش کوچه و خیابانها شهر است .حتی با گذشت 30 سال از ان سالهای دوست داشتنی وقتی استخوان های مطهرشان وارد هر شهرو دیار میشه اصلا فضای ان شهر دیار عوض میشود این اجر جهاد در راه خداست مجاهدت در راه خداست که خداوند در قران قسم به جرغه سم اسب بان مجاهدان در راه خود میخورد .اکنون سال ها از ان دوران میگذرد و جا دارد هر کسی در خلوت خود به این فکر کند که شهدا که بودنند چطور این مسیر رسیدن به سعادت را طی کردند . در عین با عزمت و بزرگی کارهای شهدا . که نتیجه اش بیمه کردن این انقلاب و نظام و پخش کردن عطر دل انگیز ایثار شهادت در جامعه.خود نیز به ارزوی خود رسیدن .شهدا با خودسازی و مبارزه با هواهای نفسانی به این درجات رسیدن . این خودسازی و دوری تعلقات دنیویفقط مخصوص زمان مکان خاصی نمیشود / شادی ارواح طیبه شهدا و امکام شهدا صلوت / علی اژیر
